Vinnuþynnka

... það má sjálfsagt kalla þetta hvað sem er en svona lítur þetta út fyrir mér.  Ég kalla þetta lestrarþynnku.

Málið er að ég skráði mig í HÍ þetta haustið, svosem ekkert merklegt, bara nám með fullri vinnu og átti ekkert að vera rosalegt mál. 

Nema hvað, allt í einu hvarf líf mitt í einhverja þokumóðu verkefnaskila og lestrar. Skyndilega átti ég mér ekkert líf.  Þegar komið var heim eftir vinnu, tók við massívur lestur, einstaklingsverkefni og hópverkefni , kjellan hafði allti einu engan tíma til að tala við fólk og krakkarnir voru fóðraðir á teikát oftar en ekki. Ekki það að táningurinn kvartaði mikið en þið verðið að viðurkenna að þetta getur orðið dáldið þreytt, jafnvel fyrir táning.

Helgarnar fara í lestur og ef ekki lestur, þá skriftir, oftast bæði, sem og kvöldin og ég sit uppi með stanslausa lestrarþynnku... Sem væri kannski í fínu lagi ef maður hefði verið að skemmta sér... og það sem betra er að maður borgar stórfé til að koma sér í þessa aðstöðu.